از جمله مفاهیمی که در حوزه علوم راهبردی و مطالعات سیاسی طرح و بحث می‌گردد کلیدواژه «منافع ملی» است. منافع ملی (National interest) اولویت‌ها و اهداف یک دولت-ملت را در فضای بین‌المللی و در مقابل قدرت‌های دیگر و تحولات جهانی ترسیم می‌کند. اکنون تمامی کشورها بر اساس منافع ملی خود برنامه‌ریزی و چارچوب‌های اقدام خود را تعریف می‌کنند. اشتراک منافع میان دولت-ملت‌ها است که همکاری‌های بین‌المللی را شکل می‌دهد و اگر دولتی همچون رژیم ایالات متحده امریکا به 15هزار کیلومتر دورتر از مرزهای جغرافیایی خود لشکرکشی می‌کند به بهانه تأمین «منافع ملی» خود است.  همانگونه که پیداست همه بازیگران جهانی بر منافع ملی خود تکیه می‌کنند و در این میان ایران اسلامی نیز چنین عمل کرده و خواهد کرد. تقریباً همه جریان‌های فکری و سیاسی داخل کشور ما تکیه بر این مفهوم را پذیرفته اند، اما آنچه نقطه افتراق است، تعریف منافع ملی بوده و هست.

رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای هفته گذشته در دیدار جمعی از دانشجویان سراسر کشور ضمن توصیه به «تلاش جدّی و همه‌جانبه برای غلبه دادن گفتمان انقلاب در دانشگاه» الگوی عمل تشکل‌های دانشجویی را در قالب «آتش‌به‌اختیار» معرفی کرده و فرمودند: «نگویید در دانشگاه دیگر نمی‌شود کاری کرد؛ شنفتم این را که بعضی‌ها می‌گویند که «آقا، دیگر در دانشگاه نمی‌شود کاری کرد»؛ نه آقا، در دانشگاه خیلی می‌شود کار کرد، اتّفاقاً در دانشگاه باید کار کرد. چه کسی باید در دانشگاه کار بکند؟ شما. شما تشکل‌ها هستید که در دانشگاه باید کار بکنید. البتّه خطاب بنده در غیرازاین جلسه به همه است؛ من به همه‌ی آن هسته‌های فکری و عملی جهادی، فکری فرهنگی در سرتاسر کشور مرتّباً می‌گویم: هرکدام کار کنید؛ مستقل و به‌قول میدان جنگ، آتش‌به‌اختیار. البتّه در جنگ، قرارگاه مرکزی وجود دارد که دستور می‌دهد، امّا اگر چنانچه رابطه‌ قرارگاه قطع شد یا قرارگاه عیبی پیدا کرد، اینجا فرمانده دستورِ آتش‌به‌اختیار می‌دهد. خب شما افسرهای جنگ نرمید -قرار شد شما افسران جوان جنگ نرم باشیدـ آنجایی که احساس می‌کنید دستگاه مرکزی اختلالی دارد و نمی‌تواند درست مدیریت کند، آنجا آتش‌به‌اختیارید؛ یعنی باید خودتان تصمیم بگیرید، فکر کنید، پیدا کنید، حرکت کنید، اقدام کنید.

یک: 22 خرداد 1388، انتخابات ریاست جمهوری دهم با بالاترین نصاب مشارکت برگزار گردید که طی آن از حدود 40 میلیون شرکت کننده، رئیس‌جمهور با رأیی نزدیک به 25 میلیون نفر برگزیده شد. اما از شش ماه قبل از انتخابات جریان منتقد دولت مستقر زمزمه‌های بروز تقلب در انتخابات را مطرح کرده بود و در روزهای اوج تبلیغات انتخاباتی هنگامی که هواداران موسوی در خیابان‌های تهران فریاد می‌زدند «اگر تقلب شود، ایران قیامت می‌شود» به راحتی می‌شد حس کرد که در گفتمان تبلیغاتی این جریان «تقلب هراسی» بیش از هر چیز پررنگ است.

اظهارات اخیر آیت‌الله جنتی، دبیر شورای نگهبان و رئیس هیئت نظارت بر انتخابات ریاست جمهوری مبنی بر بروز تخلفات مالی و سیاسی چشمگیر در انتخابات که بسیاری از این تخلفات از سوی مجریان قانون و مسئولان دولتی رخ داد، بار دیگر پرونده تلخ تخلفات انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم را گشود. رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای بارها بر این نکته مهم تأکید کرده‌اند که رأی مردم «حق‌الناس» است و مسئولان انتخابات باید در پاسداشت این حق مردم نهایت سعی و کوشش خود را بنمایند. دو روز پیش از برگزاری انتخابات نیز معظم‌له بار دیگر هشدار داده بودند: «به همان دستگاه‌هایی که مورد اعتمادند تأکید می‌کنم و سفارش می‌کنم که مراقب باشند آرای مردم، مأمون باشد، امانت آن حفظ بشود.»