مدعیان تنشزدایی بخوانند؛
آیا امام(ره) با نوشیدن جام زهر، سازش نمود؟
شاخصههای انقلابی و ضداستکباری (چه از نوع غربی و چه از نوع شرقی) چیزی نیست که کسی بتواند منکر عدم وجود یا کمرنگ بودن آن در اندیشهی امام خمینی (رحمت الله علیه) در حوزهی سیاست خارجی گردد، بلکه بازخوانی بیانات و مکتوبات آن پیر سفرکرده در این حوزه، به خوبی چارچوب اندیشهای گفتمان امام و انقلاب اسلامی را به نمایش میگذارد. با این حال، گاهی در تحلیلها و احیاناً نقل خاطرات برخی سیاستورزان کنونی ـکه گویا مایلاند تمایلات و مکنونات قلبی خود را به نظام منتسب سازندـ تعابیری در خصوص دیدگاه امام در حوزههای گوناگون و از جمله سیاست خارجی مشاهده میگردد که هر تحلیلگر بیطرف و منصفی را متعجب میسازد.
در این ارتباط، با اتکا به ادعای یادشده، گفته میشود همان گونه که حضرت امام در آن مقطع و علیرغم وجود آن شعار، متناسب با مقتضیات زمان و شرایط داخلی و بینالمللی، در این شعار تجدید نظر کردند، امروز نیز میتوان در مسائلی چون نگاه منفی نسبت به مذاکره با آمریکا تجدید نظر کرد. هرچند پاسخگویی به گزارههای تبلیغاتی و بعضاً انتخاباتی برخی سیاستورزان (اعم از افراد و جریانها) چندان در حوزهی تبیینیـراهبردی جای نمیگیرد، اما از آنجا که این بار حریمی خاص و حساس (گفتمان معمار کبیر انقلاب) هدف گرفته شده است، لازم است اندکی در اندیشههای آن عزیز سفرکرده در این باب غور و مداقه گردد.