«اعتدال» در کشاکش دو نگرش

گفتمان‌ها و خرده‌گفتمان‌ها معمولاً در بستر اجتماعی ساخته می‌شوند و تسری آنها نسبت مستقیمی با کارآمدی و راهیابی آنها به حوزه قدرت دارد. از این منظر خرده‌گفتمان اعتدال نیز – اگر قائل به تعریف آن در حوزه گفتمانی باشیم- از این قاعده مستثنا نیست. اینکه آیا شعار اعتدال منتظر به روی کارآمدن دولت یازدهم شده است یا آنکه دولت یازدهم با روی کارآمدنش به دنبال ترویج این شعار؛ امر مهمی است که البته از حوصله این نوشتار خارج است. با این‌حال از آن‌ رو که دولت وجهه همت خود را ترویج این حرکت و حرکت در مسیر این شعار قرار داده است، تأملی کوتاه در آن لازم است.

حق دولت، حق مجلس!

اصل‏ پنجاه و هفتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ‎‎قوای‏ حاکم‏ در جمهوری اسلامی‏ ایران‏ را شامل قوه‏ مقننه‏، قوه‏ مجریه‏ و قوه‏ قضائیه‏ دانسته که‏ زیر نظر ولایت‏ مطلقه‏ امر و امامت‏ امت‏ بوده و این‏ قوا مستقل‏ از یکدیگرند. همچنین اصل‏ پنجاه و هشتم همین قانون تأکید می نماید اعمال‏ قوه‏ مقننه‏ از طریق‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ است‏ که‏ از نمایندگان‏ منتخب‏ مردم‏ تشکیل‏ می‏ شود. روشن است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که به حق میثاق ملی لقب گرفته است ساختار قوا در جمهوری اسلامی به گونه ای صورت­بندی نموده است که در عین پیشبرد امورد جاری، مستقل بوده و این از نقاط قوت ساختار قدرت در نظام اسلامی است.

با این حال در هیاهوهای سیاسی داخل کشور و متأثر از گرایش های جناحی، گاه مشاهده می گردد که این نقطه قوت قابل توجه نادیده گرفته شده و حتی تلاشهایی برای زیرپانهادن آن انجام می پذیرد.