ایران بدون پهلوی
پیروزی انقلاباسلامی در ۲۲بهمن ۱۳۵۷، نقطه عطفی در روابط خارجی ایران و بهویژه ایران و امریکا پدید آورد. اگر در طول ۱۵۰سال پیش از آن قدرتهای بزرگ جهانی توانسته بودند اراده خود را بر حاکمان تهران تحمیل کنند، بهطور مشخص در ۲۵ سال پایانی عمر رژیم پهلوی سفارت امریکا در تهران در واقع تعیینکننده اصلی مقدرات کشور بود. ناگهان اراده مردم ورق را برگرداند. بهاینترتیب مهمترین پرسش پیش روی کاخ سفید آن بود که در شرایط جدید تا چه حد تحقق بیشینه منافع امریکا ممکن است.
یکی از مسائلی که در انبوه خبرهای حوزه سیاست خارجی بهگونهای کمرنگ به آن پرداخته شد، خبر تفاهم میان وزارت امور خارجه ایران و امریکا برای توسعه دفاتر حافظ منافع دو کشور در پایتختهای متقابل است. ازآنجاکه این موضوع از جهاتی مهم و راهبردی بود و دارای پیامدها و تبعات ویژهای است، ضروری است به تأمل در باره آن بپردازیم: