وقتی جهاد اقتصادی مغلوب جِدال سیاسی می گردد!
از صرافی های خیابان فردوسی تا جلسات محافل انتخاباتی
وقتی جهاد اقتصادی مغلوب جِدال سیاسی می گردد!
حال و هوای این روزهای سیاست کشور در حال انتخاباتی شدن است و اما تحولات منطقه ای و بین المللی و فشارهای خارجی و چالش های داخلی اقتصادی همه و همه فضای سیاست کشور را دستخوش تأثیر نموده است. در ۱۱ مین ماه سال ۱۳۹۰ و زمانی که بیش از ۳۰۰ روز از سال جهاد اقتصادی را سپری کرده ایم، تحولاتی فضای اقتصادی کشور را دچار چالش می کند که رنگ و بویی نه اقتصادی که سیاسی دارد.
در حالی که دوستان عزیز اصولگرایمان در حال خط و نشان کشیدن برای یک دیگر بر سر وحدت و یا تکروی هستند و عده ای از دانشجویان عزیز هم به بولتن سازی و نامه نگاری، چرا کسی از خود نمی پرسد چرا در واپسین ماههای سالی که باید توان اقتصادی کشور مضاعف و جهادی حرکت کند، با اختلال مشکوک بازار ارز و سکه، هم فضای کسب و کار ناآرام و می گردد و هم در بدنه افکار عمومی نگرانی تشدید می شود؟ چرا کسی نمی پرسد مسئولین محترم اجرائی -خصوصاً در دولت- چند روز ساکت بوده اند و بعد هم التهاب را گردن رسانه های داخلی و دلالان می اندازند؟
بد نیست چند سوال از متولیان اقتصادی دولت بپرسیم:
۱- سکه بهار آزادی توسط چه نهادی ضرب می گردد؟ چطور است در بازار داخل سکه بیشتر از طلا دچار رشد می شود حباب ۳۰۰هزار تومانی ایجاد می کند؟ آیا غیر از بانک مرکزی بخش دیگری هم سکه ضرب می کند؟ به غیر از تولید کننده انحصاری یک کالا چه کسی می تواند بازار آن را مدیریت کند؟
۲- رئیس کل بانک مرکزی چندماه است که مرتب از عزم خود برای جمع آوری نقدینگی از طریق افزایش سود سپرده های بانکی می گوید، چرا در این چند ماه که چند بار هم بازار ارز و سکه ملتهب شد با پیشنهاد بانک مرکزی در شورای پول و اعتبار موافقت نشد؟
۳- رئیس کل محترم با کلی امید و آرزو در جلسه اخیر شورا توانست موافقت اعضا را برای افزایش سود سپرده ها بگیرد که ناگهان یک مدیر سابقا تکنوکرات که اخیرا معاون معاون اول رئیس جمهور بود، با گفتن این که رسانه ها اشتباهی خبر دادند بنزین بر آتش التهاب ریخت و بازار سکه را در شوک دوم برد. سوال این جاست که اگر مسئولین محترم در مسائل اقتصادی قدرت مدیریت ندارند، حداقل در مدیریت زبان خود این توان را کی کسب خواهند نمود؟
۴- از هر ریال گران شدن سکه چقدر عائد تولیدکننده اصلی آن و از هر ریال گران شدن ارز، چقدر عائد تزریق کننده اصلی آن در شب انتخابات می شود؟ آیا دغدغه رهبر معظم انقلاب مبنی بر دخالت دست های قدرت و ثروت را در یادت داریم؟؟؟
و ...
اما سوال دیگر از از برادران انقلابی و ارزشی خودم:
شما عزیزان که حفظ انقلاب و تداوم ارزش ها را منوط به پیروزی مجدد و یا جدید (با وحدت یا بی وحدت) خود در انتخابات ۱۲ اسفند می دانید چرا سراغ اولویت های اصلی کشور نمی روید؟ آیا جدال سیاسی را به جای مفهوم جهاد اقتصادی جایگزین نگرده ایم؟؟؟
عزیزانی که در یک سو در کمیته چند نفره بیشتر وقت خود را صرف تقسیم سهام قدرت پارلمانی می کنند و دوستانی در سوی دیگر به دفع حداکثری و جذب حداقلی مشغول اند، آیا به غیر از نفی یکدیگر به چیز دیگری هم می اندیشند؟
آیا صندلی های سبز بهارستان آن قدر مهم است که ما یادمان برود حداقل شرط پیروزی در انتخابات حضور مردم است که این مهم تنها از مسیر رضایتمندی آنان می گذرد!؟
پی نوشت:
۱- خیلی مجال و حوصله نوشتن نداشتم. این بود که چندان منسجم نشد. فقط خواستم حرف دلم را بزنم.
۲- بعض از دوستان مصراً می خواستند نظرم را راجع به ۷+۸ و پایداری بنویسم که ترجیح می دهم فعلا چنین نکنم. علتش هم روشن است. تجربه سیاسی می گوید چندماه منتهی به انتخابات عشق قدرت و پیروزی چنان سیاسیون را مست و کور می کند که هیچگاه از عزمشان کوتاه نخواهندآمد. پس نقد بررسی وضعیت اصولگراها باشد برای بعد انتخابات!
۳-تردیدی وجود ندارد که در پشت صحنه التهاب اخیر بازار ارز و سکه فتنه گری سیاسی وجود دارد. به نظر می رسد سناریویی «لبه پرتگاه و جام زهر۳» توسط جریانی خاص در حال طراحی و اجرا است.
