باطل‌السحر طراحی ده‌ساله

اکنون که 15 سال از وقوع فتنه تیرماه 1378 می‌گذرد، هنوز جای تحلیل‌های بسیاری از زوایای ناگفته و ناپیدای آن باقی است. برای مثال این حادثه را نباید در چند جنجال سیاسی، همچون توقیف روزنامه‌ی سلام و یا تجمعات کوی دانشگاه تهران و ... جستجو کرد، بلکه خاستگاه آن را باید در یک فرایند تحلیل روند ریشه یابی نمود.

فرایندی که در تیرماه 1378 به یک صحنه‌آرایی خیابانی انجامید، تحولی خزنده بود که در سال‌های دهه دوم انقلاب اسلامی آغاز گردید. نظام سلطه که یک دهه به‌کارگیری قدرت سخت و نیمه سخت را برای فروپاشی نظام اسلامی بی نتیجه می‌دید، بهره گیری از فرایند جنگ نرم را برای فروپاشی نظام از درون در دستور کار قرار داد. فرایند خزنده که در سال‌های پس از ارتحال حضرت امام به دنبال چند هدف عمده و راهبردی بود: نخست: استحاله نخبگان و بخشی از جامعه و جابجایی در ارزش‌ها و عناصر گفتمانی و دوم: ایجاد  و تشدید شکاف‌های اجتماعی. در هدف نخست تهی سازی انقلاب اسلامی از درون با یک فرایند تغییر گفتمانی و ارزشی دنبال می‌شد تا با تشدید زاویه بخشی از نخبگان و آحاد جامعه با آرمان‌های اصیل انقلاب، عملاً جمهوری اسلامی دچار چالشی جدی از درون گردد. در هدف دوم طراحان و استراتژیست‌های سرویس‌های اطلاعاتی غرب با مطالعه گسل‌های احتمالی موجود در جامعه ایرانی، تلاش می‌نمودند آن‌ها را یکی یکی فعال ساخته و علیه انقلاب اسلامی مشتعل سازند.

فرایند تدریجی و خاموش جنگ نرم در طول سال‌های 1368 تا 1376 رخنه‌هایی عظیم را در سبک زندگی و فرهنگ عمومی جامعه ایرانی شکل داد. در سال‌های پس از دوم خرداد 1376، با دستور کار قرار گرفتن راهبردهایی همچون «فتح سنگر به سنگر» و «فشار از پایین و چانه‌زنی در بالا» تلاش گردید تا از گسل‌های شکل گرفته در جامعه در جهت بهره‌برداری سیاسی و امتیاز گیری از نظام اسلامی استفاده گردد. در این سال‌ها، بخشی از افکار عمومی، خصوصاً نسل جوان دانشجو دانسته یا نادانسته به ابزار قدرت طلبی و پیگیری مطامع سیاسی تجدیدنظرطلبان تبدیل شده بودند.

فتنه‌ها بر شکاف‌های اجتماعی استوار شده است و اصولاً فتنه‌گران به دنبال تشدید این شکاف‌ها هستند. شکافی در فتنه تیرماه 1378 دشمن به دنبال تشدید آن بود جدایی مردم از حاکمیت را تعقیب می‌کرد.

 از این منظر می‌توان 23 تیر 1378 را نقطه عطفی در تاریخی انقلاب اسلامی به شمار آورد. تلاش ده ساله‌ی دشمن در روزهای دشمن‌شادکن 18تا 22 تیر دو هدف راهبردی پیش گفته را طلب می‌کرد. با این حال حضور یکپارچه و حماسی امت در 23 تیر هم باطل‌السحر این طراحی پیچیده بود و هم الگوی حقیقی امام-امت در جامعه اسلامی را بار دیگر به نمایش گذاشت. 23 تیر نشان داد دشمن در محاسبات خود هنوز دو عامل بزرگ را فهم نکرده است: اول جایگاه بی بدیل و ناشناخته ولایت فقیه و دوم عمق ایمان و عظمت ملت ایران.

رهبر معظم انقلاب در تبیین این مسئله می‌فرمایند: «دشمنان ما تصور می‌کردند با رحلت امام، آغاز فروپاشی این نظام مقدس کلید زده خواهد شد. آن‌ها خیال می‌کردند امام که رفت، به تدریج این شعله خاموش خواهد شد، این چراغ خاموش خواهد شد. بعد، مراسم تشییع جنازه‌ی امام، آن احساسات مردم، آن حرکت عظیم مردم در حمایت از کاری که خبرگان کردند، این‌ها را مأیوس کرد. یک برنامه‌ریزی ده‌ساله کردند ... ده سال بعد امیدوار بودند که نتیجه بدهد. سال 78 که آن حوادث پیش آمد، آن کسی که این حوادث را خنثی کرد، مردم بودند. روز بیست و سوم تیر سال 78 مردم آمدند در خیابان‌ها، توطئه‌ی دشمن را که سال‌ها برایش برنامه‌ریزی کرده بودند، در یک روز باطل کردند.»

در این جا می‌توان به نکته‌ای اساسی در فهم عمیق از انقلاب اسلامی دست یافت و آنکه «علت مبقیه»ی انقلاب همان «علت محدثه»ی آن است. به این معنا که عمان عاملی در شکل‌گیری این نهضت نقش اصلی را داشت در دوام استمرار آن نیز نقش آفرین اصلی است. علت محدثه‌ی انقلاب اسلامی را در سه رکن ولایت امر، ایمان عمیق ملت و حضور حماسی آنان در تبعیت از ولی خدا می‌توان جستجو نمود. همین علت در بقای انقلاب نیز نقش اصلی را داشت و 23 تیر و روزهایی همچون آن مانند 9 دی و ... دلیل‌هایی روشن بر این ادعاست.

معظم‌له در ادامه به تکرار همین فرایند در ماجرای فتنه 88 اشاره می‌فرمایند: «آن روز گذشت. موج دوم، باز یک برنامه‌ریزی ده‌ساله بود تا سال 88 . به نظرشان فرصتی به دست می‌آمد. به خیال خودشان زمینه‌ها را آماده کرده بودند. مطالباتی هم مردم داشتند - مردمی که وابسته‌ی به نظامند، وفادار به نظامند - فکر کردند از این مطالبات بتوانند استفاده کنند؛ لذا آن قضایای سال 88 به وجود آمد. دو سه ماه تهران را متلاطم کردند - البته فقط تهران را - دو سه ماه توانستند دل‌ها و ذهن‌ها را به خودشان مشغول کنند. اینجا هم مردم آمدند توی میدان. بعد از آنکه باطن‌ها ظاهر شد، در روز قدس مردم دیدند که این‌ها حرف دلشان چیست، در روز عاشورا فهمیدند که این‌ها عمق خواسته‌هاشان تا کجاست، مردم عزیز ما به میدان آمدند و حماسه‌ی نُه دی را به راه انداختند. نه فقط در تهران، بلکه در سراسر کشور، میلیون‌ها نفر در روز نهم دی، بعد هم بلافاصله در بیست و دوی بهمن آمدند توی میدان، غائله را ختم کردند. این، هنر مردم است. درود به مردم ایران. درود به ملت مؤمن و مبارز و بصیر و آگاه ایران. ان‌شاءاللَّه به توفیق الهی، مردم همین راه را و همین خط را و همین آرمان را و همین عزم و همت را تا آخر ادامه خواهند داد.»(14/3/1390)