شمشیر آخته را با لبخند پاسخ ندهید!
يكشنبه, ۸ ارديبهشت ۱۳۹۸، ۱۲:۲۳ ب.ظ
شمشیر آخته را با لبخند پاسخ ندهید!
اقدام اخیر رژیم آل سعود در اعدام ۳۷ نفر از مخالفان این رژیم بار دیگر سبعیت این ساختار ارتجاعی و نیز معیار‌های دوگانه حامیان غربی آن را نشان داد. اینکه این رژیم قرون وسطایی مخالفان خود را بی محابا گردن می‌زند و خریداران نفت و فروشندگان سلاح به این کشور در مقابل جنایات آن سکوت می‌کنند، یادآور بازی مضحک غرب با الفاظی همچون حقوق بشر است.
رژیم آل‌سعود در منطقه اسلامی، از گذشته به عنوان نماد و مرکزیت جریان مرتجع به شمار می‌آمده و همین رویکرد کلی و نیز ساختار سنتی حاکم بر آن، نوعی از محافظه‌کاری عمیق را در برونداد سیاست خارجی آن نهادینه ساخته است. با این حال تحولات سال‌های اخیر منطقه نشان می‌دهد حاکمان جدید ریاض نه‌تن‌ها به روش اسلاف خود تمایلی ندارند، بلکه ماجراجویی و تهوری شگفت‌آور را تعقیب می‌کنند.
از سویی مستحکم‌تر کردن روابط میان تل‌آویو و ریاض که برخلاف گذشته، سعودی‌ها دیگر به دنبال کتمان آن نیستند، بر نقش‌آفرینی جدید رژیم آل‌سعود در منطقه سایه افکنده است، به‌گونه‌ای که ردپای صهیونیست‌ها در بسیاری از تصمیمات و موضع‌گیری‌های مهم این رژیم به خوبی مشاهده می‌شود. از سوی دیگر توطئه آشکار و پنهان سعودی‌ها علیه مقاومت و ایران اسلامی در سال‌های اخیر نیز روند تصاعدی یافته است.
اینک نمی‌توان درباره رویکرد آل‌سعود اغماض کرد، حال باید پرسید ما در مواجهه با این سیاست خصمانه و آشکار ریاض چه می‌کنیم؟ آنچه در این میان عجیب است، تداوم رویکردی خاص در برخی نخبگان سیاسی و مسئولان اجرایی است که به‌رغم شمشیری که سعودی‌ها از رو بسته‌اند، همچنان تحت واژگان فریبنده‌ای همچون «منطقه قوی» به دنبال کسب رضایت سعودی‌ها هستند. این رویکرد منفعل در طول بیش از یک سال گذشته بدون تغییر ادامه داشته و این در حالی بود که طرف مقابل هرازچندگاهی برگه جدیدی از سیاست خصمانه خود علیه ما را نشان می‌داد.
چهار سال پیش در ماجرای حمله ددمنشانه ائتلاف سعودی‌ها به یمن، واسطه‌گری امریکایی‌ها موجب شد حمایت محور مقاومت از مردم مظلوم یمن به‌طور کامل انجام نپذیرد و این در حالی بود که ارتش متجاوز آل‌سعود تاکنون از حمله به مردم یمن کوتاه نیامده است. در ماجرای غمبار منا، هرچند تعداد ۴۶۱ نفر از شهدای این فاجعه، از حجاج ایرانی بودند، اما به اذعان وزیر خارجه کشورمان با برادران (!) سعودی مماشات گردید! طنز تلخ این ماجرا اینجاست که روزی گفته می‌شد که اگر با کدخدا کنار آییم، همه مشکلات حل خواهد شد، اینک گویی باید رضایت نوکران بی‌ارزش کدخدا را نیز جلب کرد!
پرسش مهمی که باید طرح کرد، آن است که بالاخره چه زمانی جریان دیپلماسی التماس، می‌تواند عزتمندی، واقع‌بینی و عقلانیت را چاشنی عمل خود کند؟ چه زمانی به این واقعیت پی خواهیم برد که اولین اصل دیپلماسی معقول، مواجهه متناسب است و نمی‌توان شمشیر آخته را با لبخند پاسخ گفت! آیا وقت آن نرسیده در مقابل حاکمان ماجراجوی ریاض، موضعی عزتمندانه و در شأن ملت ایران اتخاذ نماییم؟
رژیم آل‌سعود در منطقه اسلامی، از گذشته به عنوان نماد و مرکزیت جریان مرتجع به شمار می‌آمده و همین رویکرد کلی و نیز ساختار سنتی حاکم بر آن، نوعی از محافظه‌کاری عمیق را در برونداد سیاست خارجی آن نهادینه ساخته است. با این حال تحولات سال‌های اخیر منطقه نشان می‌دهد حاکمان جدید ریاض نه‌تن‌ها به روش اسلاف خود تمایلی ندارند، بلکه ماجراجویی و تهوری شگفت‌آور را تعقیب می‌کنند.
از سویی مستحکم‌تر کردن روابط میان تل‌آویو و ریاض که برخلاف گذشته، سعودی‌ها دیگر به دنبال کتمان آن نیستند، بر نقش‌آفرینی جدید رژیم آل‌سعود در منطقه سایه افکنده است، به‌گونه‌ای که ردپای صهیونیست‌ها در بسیاری از تصمیمات و موضع‌گیری‌های مهم این رژیم به خوبی مشاهده می‌شود. از سوی دیگر توطئه آشکار و پنهان سعودی‌ها علیه مقاومت و ایران اسلامی در سال‌های اخیر نیز روند تصاعدی یافته است.
اینک نمی‌توان درباره رویکرد آل‌سعود اغماض کرد، حال باید پرسید ما در مواجهه با این سیاست خصمانه و آشکار ریاض چه می‌کنیم؟ آنچه در این میان عجیب است، تداوم رویکردی خاص در برخی نخبگان سیاسی و مسئولان اجرایی است که به‌رغم شمشیری که سعودی‌ها از رو بسته‌اند، همچنان تحت واژگان فریبنده‌ای همچون «منطقه قوی» به دنبال کسب رضایت سعودی‌ها هستند. این رویکرد منفعل در طول بیش از یک سال گذشته بدون تغییر ادامه داشته و این در حالی بود که طرف مقابل هرازچندگاهی برگه جدیدی از سیاست خصمانه خود علیه ما را نشان می‌داد.
چهار سال پیش در ماجرای حمله ددمنشانه ائتلاف سعودی‌ها به یمن، واسطه‌گری امریکایی‌ها موجب شد حمایت محور مقاومت از مردم مظلوم یمن به‌طور کامل انجام نپذیرد و این در حالی بود که ارتش متجاوز آل‌سعود تاکنون از حمله به مردم یمن کوتاه نیامده است. در ماجرای غمبار منا، هرچند تعداد ۴۶۱ نفر از شهدای این فاجعه، از حجاج ایرانی بودند، اما به اذعان وزیر خارجه کشورمان با برادران (!) سعودی مماشات گردید! طنز تلخ این ماجرا اینجاست که روزی گفته می‌شد که اگر با کدخدا کنار آییم، همه مشکلات حل خواهد شد، اینک گویی باید رضایت نوکران بی‌ارزش کدخدا را نیز جلب کرد!
پرسش مهمی که باید طرح کرد، آن است که بالاخره چه زمانی جریان دیپلماسی التماس، می‌تواند عزتمندی، واقع‌بینی و عقلانیت را چاشنی عمل خود کند؟ چه زمانی به این واقعیت پی خواهیم برد که اولین اصل دیپلماسی معقول، مواجهه متناسب است و نمی‌توان شمشیر آخته را با لبخند پاسخ گفت! آیا وقت آن نرسیده در مقابل حاکمان ماجراجوی ریاض، موضعی عزتمندانه و در شأن ملت ایران اتخاذ نماییم؟
همین مطلب:
