سقوط در تله ادراکی دشمن
سقوط در تله ادراکی دشمن
هنوز انقلاب اسلامی به اولین سالگرد خود نرسیده بود که مردم اولین رئیس جمهور ایران را برگزیدند. ساختار‌های حکومتی نظام یک به یک در حال تکمیل شدن بود و در ۵ بهمن ۱۳۵۸ مردم ایران به‌پای صندوق‌های رأی رفتند تا با انتخاب اولین رئیس‌جمهور ایران، اولین گام عملی برای اجرای قانون اساسی جدید ایران را رقم زنند. به دلایلی که در این نوشتار مجال بررسی آن نیست، ابوالحسن بنی‌صدر دانش‌آموخته اقتصاد که سنخیت چندانی نیز با خط و اندیشه امام نداشت، موفق به کسب اقبال عمومی شد و به‌عنوان اولین رئیس‌جمهور ایران، به نمادی از نخستین تجربه انتخاباتی ریاست جمهوری در کشور تبدیل شد.
هرچند او در اولین روز تحویل گرفتن قدرت از زبان امام راحل شنید که «حب الدنیا رأس کل خطیئه»، اما در عمل از این پند بهره چندانی نبرد و به همان خطای بزرگی که امام (ره) از ابتدا نگران آن بود دچار شد. اما در ذیل مطالعه روند صعود و سقوط بنی‌صدر به سندی برمی‌خوریم که این روز‌ها معنا و مفهومی خاص پیدا می‌کند.
در یکی از بیانیه‌های دفتر سیاسی وقت سپاه که همان روز‌ها صادر شده به ماجرایی اشاره شده است که نشانگر بارزی از حرکت اولین رئیس‌جمهور ایران در مسیر سقوط است. در این سند آمده است: «در یکی از ملاقات‌هایی که شورای عالی سپاه با بنی‌صدر در زمان فرماندهی کل قوایی بنی‌صدر و بستری شدن امام در بیمارستان داشتند، یکی از اعضای شورای عالی سپاه از بنی‌صدر می‌پرسد: چرا هر وقت ما می‌خواهیم با شما ملاقات کنیم باید روز‌ها منتظر بمانیم ولی آقای مسعود رجوی هر وقت اراده کند می‌تواند با شما ملاقات کند؟ ! آقای بنی‌صدر جواب می‌دهد: من باید این گروه‌ها را داشته باشم، زیرا وقتی‌که ما از دولت آلمان علت شرکتشان در تحریم اقتصادی نسبت به ایران را پرسیدیم، به ما گفتند ما با مطالعه بولتن‌های پزشکی امام به این نتیجه رسیده‌ایم که امام بیش از سه ماه دیگر زنده نیست. بنابراین امام سه ماه دیگر فوت می‌کند و روحانیت دسته‌دسته می‌شوند، تنها این گروه‌ها هستند که به علت داشتن تشکیلات، در ایران باقی می‌مانند و قدرت را در دست می‌گیرند. من باید این گروه‌ها را داشته باشم.»
بنا به اذعان خود بنی‌صدر، اشاره غربی‌ها، وی را به این جمع‌بندی می‌رساند که خورشید پر برکت عمر امام (ره) در حال غروب است و اینجاست که روحیه غرور، قدرت‌طلبی و طمع‌ورزی درون او زبانه می‌کشد و به طمع دست‌اندازی حداکثری و تمامیت‌خواهانه به اریکه قدرت، خود را یکه‌تاز میدان می‌انگارد و بی‌محابا در مسیر سقوط تاخت می‌کند. هیچ بعید نیست که آنچه دولت وقت آلمان غربی به نمایندگی از غرب سلطه‌جو از طریق حلقه‌های نفوذ به رئیس‌جمهور وقت ایران رسانده است، نوعی از عملیات ادراکی (Perception operations) باشد که با هدف تأثیرگذاری بر ذهن نخبگان حریف با بهره‌گیری از اطلاعات کانالیزه شده یا بعضاً غلط دنبال می‌شود. به هرروی بیماری نفسانی بنی‌صدر در افتادن او در تله فریب راهبردی دشمن مؤثر واقع شد و نهایتاً او با تصور قریب‌الوقوع بودن پایان عمر پربرکت امام (ره) ماهیت خود را نمایان ساخت و همین امر سقوط او را قطعی کرد.
به روزگار امروز بازمی‌گردیم. در چند ماه اخیر در رسانه‌های بیگانه شایعات بی اساس و پوچی در مورد سلامتی رهبر معظم انقلاب اسلامی مکرر مطرح می‌گردد که در کذب بودن این اخبار و شایعات تردیدی نیست. اما پادو‌های رسانه‌ای نظام سلطه از تکرار این ادعا‌ها خسته نمی‌شوند و حتی یکی از عوامل جنجالی فتنه ۸۸ تلاش می‌کند در مصاحبه‌ای کار اصل «ولایت فقیه» را پایان یافته تلقی کند.
هرچند ادعا‌های رسانه‌های بیگانه و نیز عناصری که ابایی از آشکار شدن رابطه‌شان با سرویس‌های اطلاعاتی غرب ندارند، چیز تازه‌ای نیست و همواره تلاش آنان برای القای قریب‌الوقوع بودن آسیب دیدن نظام بوده است، اما باید همه هوشیار باشند که در تله ادارکی دشمن نیفتند و بر ادعا‌های بی اساس تکیه نکنند. این تجربه تاریخی باید مقابل چشم نخبگان امروز کشور باشد که در پازل دشمن‌پسند بازی نکنند.
همین مطلب:
