مجال یقهگیری نیست
وقت قوی شدن است
در روزهای اخیر بافعال شدن سازوکار ماشه(اسنپ بک) به دست کشورهای اروپایی، بحثهایی درباره چرایی این رویداد و پیامدهای آن در فضای سیاسی کشور مطرح شده است. موافقان و مخالفان برجام هر یک میکوشند مواضع خود را در این زمینه بیان کنند. البته، مطالعه تاریخ و بررسی اقدامات گذشته با هدف کشف خطاها، عبرتگیری از آنها و تصحیح مسیر آینده، امری ناپسند نیست، اما باید توجه داشت که در شرایط کنونی، دو مسئله مهم پیش روی ما قرار دارد؛ نخست، تلاش دشمن برای تشدید جنگ اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران که اقدامی همهجانبه و موجی نوین از تقابل را میطلبد؛ و دوم، راهبرد کلان دشمن برای ایجاد اختلاف در صفوف متحد ملت که پس از جنگ ۱۲روزه، این اتحاد مقدس را برای وی به موضوعی تلخ تبدیل کرده است.
در طول بیست ماهی که از دورهی جدید مذاکرات هستهای میگذرد، علیرغم تفاوتهایی با ادوار گذشته، یک ویژگی همچنان به چشم میخورد و آن لحن و ادبیات تهدیدآمیز محور طرف غربی 5+1 و به عبارت روشنتر، ایالات متحدهی آمریکاست. هرچند گوشها به شنیدن عبارت تکراری «تمام گزینههای روی میز» عادت کردهاند، اما بسیاری انتظار داشتند تا پس از رسیدن به توافق ژنو، این رویکرد تغییر یابد و دیگر شاهد تکرار چنین عبارتی از طرف غربی نباشیم.
رسانههای دنیا در حالی سوم آذرماه 1393 را به پایان رساندند که خبر تمدید مذاکرات ایران و 1+5 را مخابره کردند و این چنین در برنامه اقدام مشترک نتیجه یک سال مذاکره مداوم روشن شد. با این حال با توجه به تداوم مذاکرات، هنوز جای این پرسش هست که بالاخره نتیجه نهایی روند کنونی چه خواهد بود؟
نامگذاری سال 1392 به عنوان «حماسهی سیاسی، حماسهی اقتصادی» از سوی رهبر معظم انقلاب، به خوبی مهمترین مسائل پیش روی کشور در سال جاری نشان میداد که نخست برگزاری انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بود و دیگر حل چالشهای اقتصادی موجود و پیشرفت کشور در حوزه اقتصاد. مخاطبین این عنوان نیز اعم مردم و مسئولین کشور بودند، که البته ملت ایران با حضور حماسی در انتخابات 24 خرداد، عملاً نقش خود را ایفا کردند و تحقق جزء دوم عنوان را از طریق دولت تازهنفس به انتظار نشستند.
رویکرد و گفتمان ضداستکباری جمهوری اسلامی ایران، تصویری واضح و روشن از نظرگاه نظام اسلامی در حوزه سیاست بینالملل و روابط خارجی ترسیم کرده است و در این میان این رویکرد، وجههای منحصربهفرد برای ج.ا.ا به عنوان محور مقابله با نظام سلطه بازتولید نموده است. در این میان تمایل شدید برخی جریانات سیاسی داخلی جهت ایجاد تماس و مذاکره با آمریکا در کنار پالسهای مثبتی که سیاستمداران ایالات متحده در این خصوص ارسال میکنند نشانگر اهمیت راهبردی ورود نظام اسلامی به پای میز مذاکره برای نظام سلطه است.