بررسی تکاپوی غرب در اجرای سناریوی بیحجابسازی
به طور معمول با شروع فصل گرم سال، دغدغه‌ی نبود توجه کافی برخی افراد به مسأله‌ی حجاب و پوشش، به نگرانی اصلی متولیان امر و دل سوزان فرهنگی و اقشار متدین کشور بدل می‌گردد. با توجه به تحولات فرهنگی اجتماعی اخیر کشور و آن چه که در منظر عمومی جامعه روشن است به نظر می‌رسد مسأله‌ی حجاب از اولویت دو چندانی از نظر پرداختن و بررسی برخوردار است. در این نوشتار کوشیده خواهد شد تا ارتباط این مسأله‌ی به ظاهر فرهنگی با "امنیت ملی " کشور مورد مداقه و بررسی گردد.
دیپلماسی جریان انحرافی به کدام سو میرود؟!
سیر تحولات منطقه‌ی خاورمیانه عربی و شمال آفریقا در چند ماه اخیر،بیش‌تر نگاه‌های دنیا را معطوف به خود کرده است، جریانی که با تعبیر رهبر معظم انقلاب(مدظله‌العالی) ازآن با عنوان «بیداری اسلامی» می‌توان یاد نمود. نکته‌ی جالب و وجه مشترک حکومت‌هایی که اکنون در مواجه ملت معترض و خشمگین خود قرارگرفته‌اند، وابستگی به نظام سلطه،بی‌اعتنایی به خواست ملت‌ها، تمایل به سازش بااشغال‌گران قدس و نیز اسلام ستیزی حاکمان این کشورهاست و این دقیقاً نقطه‌ی مقابل آرمان‌هایی است که نظام اسلامی منادی آن است .
در این میان مقایسه‌ی تطبیقی روند تحولات منطقه و نیز چارچوب گفتمانی «بیداری اسلامی» که منبعث ازاندیشه‌ی امام راحل(ره) است با برخی رویکردهای دیپلماتیک داخل می‌تواند در واکاوی سمت و سوی اندیشه‌های انحرافی و در عین حال خطرناک درحوزه‌ی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مؤثر باشد. باتوجه به اصول و سیاست‌های کلی نظام جمهوری اسلامی و نیز منافع ملی، لازم می‌نمود دستگاه سیاست خارجی کشور، با هدف مهار رویکردهای نظام سلطه و دست نشانده‌هایش در منطقه و نیز بهره گیری از «قدرت نرم» تولید شده ازپیوندهای اسلامی-آرمانی ملت‌های منطقه با اندیشه‌ی بیداری اسلامی برآمده از انقلاب اسلامی، روابط خود را با کشورهای منطقه از جمله رژیم‌های هم‌پیمان غرب به گونه‌ای تنظیم نماید که از یک سو امید ملت‌ها در محوریت جمهوری اسلامی ایران در منطقه، به عنوان ام القرای جهان اسلام حفظ و تثبیت گردد و از سویی با حضور جمهوری اسلامی به عنوان بازیگر مهم منطقه‌ای،به تدریج از میدان نفوذ غرب کاسته شده و عرصه‌ی بر جریان سازش،تنگ‌تر گردد.
اما با این حال در مقاطعی ازعملکرد دستگاه دیپلماتیک کشور مشاهده شد که برخی منافع زودگذر موجب کم‌رنگ شدن و غفلت از برخی سیاست‌های کلی شده است.
رمزگشایی از ابعاد پیدا و پنهان چالش اخیر
حاشیه سازی برای امنیت حاشیه سازان
تأملی بر رویدادهای سیاسی کشور در دو هفته اخیر و نیز تأکیدات بیش از پیش رهبر معظم انقلاب مبنی بر لزوم آرامش روانی مردم، پرهیز از به صحنه کشانده اختلافات سلیقه‌ای و نیز هشدار در خصوص القای دوگانگی در ساختار نظام اسلامی می‌تواند از واقعیت آن چه می‌گذرد و نیز وظیفه فعالان و مؤثرین سیاسی و رسانه‌ای ارزشی و اصولگرا رمزگشایی نماید.
برگردید به مواضع امام!
در میان هیاهوی گفته‌ها و ناگفته‌های سیاسی امروز کشور ما، به نظر می‌رسد حلقه مفقوده‌ای وجود دارد و آن سیره و اندیشه‌ی امام(ره) در رفتار برخی سیاسیون است. به خوبی یاد داریم در کوران تبلیغات انتخاباتی یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در جریان مناظره با کاندیدای دیگر، ضمن یادآوری فاصله گرفتن رقیبش از راه و روش امام راحل (ره) به او جمله‌ای گفت که در ذهن‌ها ماندگار شد: «برگردید به مواضع امام!» آری این جمله تاریخی ماندگار از سوی کسی که به احیای گفتمان امام (ره) شناخته می‌شد خطاب به کسی بود که با خاطراتش با امام فخر فروشی می‌کرد و عکس با امام افتخار می‌نمود، ولی عکس آن بزرگوار عمل می‌کرد. اما امروز کمی فضا تغییر کرده، فتنه 88 پرده از نفاق مدعیان امام(ره) انداخت و مردم ایران آنان را سران فتنه نامیدند. اما اکنون در دگر سو گویی دوباره امام (ره) به فراموشی سپرده می‌شود. اینجاست که باید به آن عزیز که اول بار این جمله را گفت، آن را برگردانیم و با ذکر برخی نصایح راهبردی آن پیر سفرکرده، تذکار کنیم: «برگردید به مواضع امام!»
منتفی شدن احتمال کاندیداتوری سرکرده جریان انحرافی
پنج شنبه ۸اردیبهشت ماه ۱۳۹۰، عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان قانون اساسی به منابع خبری گفت که مصوبه اصلاح قانون انتخابات در جلسه شورای نگهبان مغایر با شرع و قانون اساسی تشخیص داده نشد که با تأیید نهایی آن امکان کاندیداتوری سرکرده یک جریان انحرافی منتسب به اصولگرایی منتفی شد.
آلایش سیاسی، تهدیدی در کمین حساسترین وزارتخانه کشور!
امروزه برقراری امنیت یکی از اساسی‌ترین وظائف حکومت‌ها به شمار می‌آید به نحوی که در کشورهایی که کوچک سازی دولت جز اصول اولیه به شمار می‌آید، هنوز حوزه‌های امنیتی جز کارویژه حاکمیت قلمداد می‌گردد. یکی از اساسی‌ترین جایگاه‌ها در ساختار امنیتی یک کشور، از آن نهاد اطلاعاتی است. مروری بر حدود سه دهه از عمر وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، به عنوان نهاد اطلاعاتی کشور نشانگر وجود چالشی اساسی و تهدیدزا در حساسترین وزارت خانه کشور ماست.
انقلاب فرهنگی و انقلابیون پشیمان
در آغازین سپیده دم انقلاب اسلامی، از اولین انتظارات اساسی از نظام جمهوری اسلامی، تحول در عرصه‌های مختلف خصوصا عرصه فرهنگ در سطوح عالی و نخبه سازی بود. آن‌چه در سطح دانشگاه‌ها وجود داشت، ادامه روند آموزشی و تربیتی ناکارآمد و بلکه آلوده گذشته در کنار یک زائده جدید، یعنی تبدیل اتاق‌های متعدد دانشگاه به دفاتر ویژه گروه‌های ریز و درشت سیاسی بی ارتباط با مبانی حرکت تحول ساز مردم بود. مدیریت جدید نظام آموزش عالی تنها در صورتی که مدرک مستقیم و قابل ارایه ای از سرسپردگی اساتید به ساواک و یا عضویت در فراماسونری و... دست می‌یافت از ادامه فعالیتشان جلوگیری می‌کرد. علاوه بر این مدیریت وقت دانشگاه‌ها با اتکا به لیبرالیسم حاکم بر دولت موقت خود را موظف می‌دیدند که امکانات دانشگاه را در اختیار تبلیغات سیاسی گروه‌هایی قرار دهند که گاه در نقاط دیگر کشور مسلحانه در برابر نظام ایستاده بودند. محمد ملکی، رییس وقت دانشگاه تهران به گفته خودش، پیشنهاد کرده بود که تمام اتاق‌های یکی از ساختمان‌های این دانشگاه به طورکامل در اختیار گروه‌های سیاسی مختلف قرار داده شود.
