مردم‌سالاری دینی، نظریه پشتیبان نظام جمهوری اسلامی در حوزه اندیشه سیاسی است. برخلاف برخی تصور‌ها این نظریه حاصل تلفیق دموکراسی و دین نیست، بلکه حق حاکمیت مردم را از درون دین مبین اسلام استخراج کرده و از این رو مفهوم مردم‌سالاری دینی، بسیط بوده و مفهومی مرکب نیست. مردم‌سالاری دینی بسیط است، به این معنا که حق مردم در تعیین سرنوشت خود مفهومی کاملاً دینی بوده و این‌گونه نیست که با چسباندن دو واژه مردم‌سالاری و دین به دنبال اسلامی کردن دموکراسی باشیم.
مردادماه در تقویم سیاسی ایران به عنوان ایام جابه‌جایی دولتها بوده و در نیمه این ماه تحلیف رئیس جمهور برای یک دوره چهارساله انجام می‌پذیرد. اینک هفتمین سال دولت رئیس جمهور کنونی پایان یافت و فقط یک سال پایانی عمر این دولت باقی مانده است.
انتخابات 22 خرداد 1392 را می‌توان از حیث نتیجه، یکی از غیرمنتظره‌ترین انتخابات تاریخ کشور دانست و البته ویژگی دیگر آن، پیروزی نامزد منتخب با رأیی شکننده بود. علی‌ایحال این انتخاب در عمل منجر به کسب آرای بیش از 50درصدی آقای حسن روحانی و به قدرت رسیدن جریانی شد که خود را «اعتدال‌گرا» می‌خواند.
من فکر می کنم این جمله عمیقترین جمله رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) در سال 1392 بوده: «انتخابات یک حادثه‌ى یکروزه است، ظرف یک روز انجام میگیرد؛ اما از آن حوادثى است که تأثیر آن، تأثیر بلندمدت است. انتخابات ریاست جمهورى را شما در ظرف یک روز انجام میدهید، اما اولاً کسى را یا کسانى را براى مدت چهار سال بر سرنوشت کشور و جریانهاى عمده‌ى کشور حاکم میکنید؛ ثانیاً دامنه‌ى تأثیر آن به همان چهار سال هم محدود نمیماند. گاهى اوقات دولتها کارهائى میکنند که تأثیرات آن تا سالها باقى میماند؛ چه کارهاى خوب، چه خداى نکرده کارهاى غیر خوب؛ تأثیر آن منحصر نمیماند به آن چهار سال؛ مثل یک جریانى ادامه پیدا میکند. پس شما در یک روز یک حرکتى میکنید، یک انتخابى میکنید، یک اقدامى میکنید که تأثیر آن در کوتاه‌مدت، در چهار سال، و در بلندمدت، گاهى در چهل سال باقى میماند؛ اینقدر انتخابات مهم است.» (25/2/1392)
نظر شما چیست؟
تبیین بیانات مقام معظم رهبری در دیدار دانشجویان
نسبت تکلیف و نتیجه در مکتب سیاسی اسلام
تکلیف‌گرایی و عمل به تکلیف یکی از محوری‌ترین ابعاد رفتار فردی و اجتماعی معتقدان به یک آیین است و در این میان، در اندیشه‌ی اسلامی نیز با توجه به چارچوب تربیتی دین مبین اسلام، به این مسئله توجه ویژه‌ای شده است.
مناظره
چند روز پیش مناظره ای در خصوص فضای سیاسی کشور و بررسی تحولات انتخابات ریاست جمهوری یازدهم با حضور بنده و دوست عزیزم آقای علیرضا زاهدی در شبکه اجتماعی افسران برگزار شد که مشاهده فیلم آن را به همه دوستان توصیه می نمایم.
فیلم این مناظره را اینجا می توانید مشاهده و دریافت کنید.
در ضمن از نظرات دوستان در خصوص این مناظره استقبال در نظرات همین مطلب می شود.
علی مطهری فرزند سوم و پسر دوم شهید مطهری است و اکنون علاوه بر نمایندگی مجلس به عنوان استادیار در گروه فلسفه و الهیات دانشگاه تهران تدریس میکند. وی دارای دکترای فلسفه از دانشگاه تهران است و در حال حاضر نیز در شورای نظارت بر آثار استاد شهید مطهری و مسوول موسسه‌ی صدراست. او در انتخابات ریاست چجمهوری یازدهم از حامیان آقای حسن روحانی بو و در حال حاضر به عنوان یکی از جدی گزینه های پست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در کابینه یازدهم است.
با این حال او در سه شنبه، 25 اسفند 1383 در مواضعی کاملا متفاوت ادعا می کند که روحانیون مناسب برای ریاست جمهوری نیستند. مطالعه دیدگاه آن روز وی جهت شناخت بیشتر وی و نیز یادآوری به وی مناسب است.
یکی از خوانندگان محترم وبلاگ در چند نظر پرسشهای نسبتاً مبسوطی در خصوص مطلب سابق بنده با عنوان "درس‌هایی از 24 خرداد؛ چرا اصولگرایان بازی برده را واگذار کردند؟" فرستاده اند که مناسب دیدم در مطلبی جداگانه پاسخ دهم.
درس‌هایی از 24 خرداد؛ چرا اصولگرایان بازی برده را واگذار کردند؟
نتایج بهت آور انتخابات یازدهم ریاست جمهوری فراتر از نتایج و پیامدهای آن، حامل درس‌هایی است که باید بیشتر به انان فکر کرد. هرچند در این مواقع مقصریابی و انداختن تقصیر به یکدیگر دردی را دوا نمی‌کند، اما می‌تواند در فهم آنچه به وقوع پیوسته و درس‌ها و عبرت‌هایی که از آن می‌توان گرفت یاری می‌نماید. در ادامه کوشیده خواهدشد برخی دلایل آنچه اتفاق افتاده است مورد اشاره قرار گیرد
استکبار ستیزی حقیقی
بزرگترین مبارزه با امریکا، خدمت به این مردم است. هرکه مى خواهد با امریکا مبارزه اساسى کند، باید به این مردم خدمت کند.
فرمولی برای اصلح گزینی در انتخاب یازدهم – قسمت اول
مبنای انتخاب چیست؟
سؤالی که امروز به وفور در محافل گوناگون مطرح است و شاید پاسخ به آن بتواند گره‌های ذهنی و حیرت جمعی مردم در انتخاب را برطرف کند، ان است که مبنای انتخاب چیست؟ یعنی بر چه مبنا و طریقی انتخاب انجام می‌پذیرد.
چگونه به گزینه‌ی اصلح برسیم؟
بر مبنای الگوی امام-امت و ملاک‌های مد نظر مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)
مقدمه:
انقلاب اسلامی ایران، نقطه عطفی در مبارزات تاریخی بین جبهه حق و باطل بود که روند بسط سلطه جبهه دشمنان خدا را متوقف نمود و آنان را با مشکلات اساسی زیادی مواجه کرد. با گذشت بیش از سه دهه از عمر انقلاب اسلامی و مبارزه مداوم آن با نظام سلطه روند افول قدرت سلطه گران آغاز شده و انقلاب اسلامی هر روز قوی‌تر و بالنده تر گشته است. در شرایط فعلی در یک مرحله حساس تاریخی به سر می‌بریم و به نظر می‌رسد که روند تحولات به سمت تغییرات اساسی در دنیا باشد. مقام معظم رهبری در شهریور ۱۳۹۱ با به کار بردن تعبیر «پیچ تاریخی» در مورد این تحول فرمودند:
«شرایط گیتی حساس و جهان در حال گذار از یک پیچ تاریخیِ بسیار مهم است. انتظار می‌رود که نظمی نوین در حال تولد یافتن باشد.»
با توجه به اهمیت این مقطع از تاریخ انقلاب اسلامی و لزوم روی کار آمدن دولتی مناسب برای گذر موفق از این پیچ، مقام معظم رهبری ملاک‌ها و شاخص‌های کاندیدای اصلح را برای این مقطع بیان فرموده‌اند که بر همه لازم است که برای انتخاب نامزد مورد نظر خود به این ملاک‌ها دقت نمایند.
وقتی امام (ره) دستور عزل حسن روحانی صادر کرد!
ت
اریخ عرصه ای است که بازخوانی هر از چند گاه آن و در مقاطع مختلف، چراغ راه امروز و فردای ما خواهد بود. پیش از بازنگری قانون اساسی بر اساس اصل ۱۷۵ مدیریت صداوسیما زیر نظر یک شورای سرپرستی بود که نمایندگان قوای سه گانه عضو آن بودند. در دوره اول مجلس «حسن روحانی» به نمایندگی از مجلس عضو و رئیس شورای سرپرستی صداوسیما بود. در این دوره مدیریت عامل سازمان صداوسیما با «محمد هاشمی بهرمانی» بود. شورای سرپرستی صداوسیما و در رأس آن حسن روحانی، اختلافات عدیده ای با ریاست وقت سازمان پیدا کرد، تا این که در یک کودتای نرم اقدام به برکناری وی نمودند.
احراز، عدم احراز، بگم، نگم، میایم، نمیایم، حکایت یک پاس و آبشار ...
بالاخره با اعلام نتایج احراز صلاحیتها روشن شد که به قول یکی از دوستان دیگر فرصتی به تیم «بگم،بگم» و «میام،نمیام» داده نخواهد شد. این مسئله چند نکته در دل خود دارد که باید بررسی شود
این زمانه خطیر؛ انتخابات و چند نکته!
چند روزی است که دوستان عجیب پاپی می شوند که چند سطری در باب انتخابات که اتفاقاً مهمترین مسئله روز هم هست، بنویسم. البته در باب انتخابات حرف بسیار داشته و دارم، اما ترجیح می دادم بعد از اعلام نتایج احراز صلاحیت ها بنویسم. اما شرایط کنونی ایجاب می کند که نکاتی را اشاره کنم:
یاران صاحب عبای شکلاتی نظام را از چه می ترسانند؟!
این روزها مسئله‌ی آینده‌ی سیاسی جریان موسوم به اصلاحات تا آن حد برای نخبگان این جریان نگران‌کننده است که به خرج کردن سرمایه‌ی اصلی، یعنی شاخص‌ترین چهره‌ی جریانشان، چشم دوخته‌اند. مسئله‌ی آمدن خاتمی در عرصه‌ی انتخابات، که البته به تأیید یا عدم تأیید از سوی هیئت‌های نظارت و شورای نگهبان پیوند خورده است، یکی از جلوه‌های این رویکرد است.
حال با توجه به سابقه‌ی وی و نقش او در فتنه‌ی 88، ابهامات جدی در خصوص احتمال تأیید صلاحیت وی پدید آمده است و همین مسئله، تکاپوی جدی بخشی از جریان فتنه‌‌ـ‌اصلاحات را به دنبال داشته است. از این منظر، یکی از گزاره‌هایی که مرتباً از سوی برخی افراد منتسب به این جریان این روزها بیشتر شنیده می‌شود آن است که اگر سید محمد خاتمی دل را به دریا بزند و وارد گردونه‌ی ثبت‌نام نامزدها شود و آن گاه از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت گردد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
احساس تکلیف کرده ها بخوانند
* «باید در انتخابات، افرادی حضور یابند که دارای صلاحیتها و حدّ و اندازه‌های لازم برای مسئولیت ریاست‌جمهوری باشند.»
آینده دیپلماسی هسته ای و انتخابات یازدهم
اخبار دریافتی از اجلاس جی 8 حکایت از آن دارد که وزرای خارجه این کشورها تصمیمی مبنی بر توقف مذاکرات با کشورمان تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران دارند.
بر این اساس باید گفت با بررسی سناریوی غربی ها در بحث مذاکرات در ماه های گذشته که هدف اصلی آن تاثیر بر جامعه ایران بوده است، به نظر می رسد طرف های مذاکره کننده انتظار داشتند اعمال فشارهای بیشتر بر ایران، جامعه را به سمت واگرایی با سیاست های نظام بکشاند و در نهایت این واگرایی منجر به ورود طرف غربی با موضعی برتر در مذاکرت و همچنین عقب نشینی جمهوری اسلامی در موضوع پرونده هسته ای شود. آنها امیدوار بودند با ادعای امتیازدهی و پیشنهادات سازنده به همراه فضاسازی رسانه ای، ایران را متمایل به عقب نشینی از حقوق خود کنند. اما با توجه به مذاکرات آلماتی 2 باید گفت این فضا برای طرف غربی ایجاد نگشت و آنها شرایط را برای پیروزی مطلوب نمی بینند.
چگونه غرب از دریچه مذاکره به انتخابات یازدهم می نگرد؟
رویکرد و گفتمان ضداستکباری جمهوری اسلامی ایران، تصویری واضح و روشن از نظرگاه نظام اسلامی در حوزه سیاست بین‌الملل و روابط خارجی ترسیم کرده است و در این میان این رویکرد، وجهه‌ای منحصربه‌فرد برای ج.ا.ا به عنوان محور مقابله با نظام سلطه بازتولید نموده است. در این میان تمایل شدید برخی جریانات سیاسی داخلی جهت ایجاد تماس و مذاکره با آمریکا در کنار پالس‌های مثبتی که سیاستمداران ایالات متحده در این خصوص ارسال میکنند نشانگر اهمیت راهبردی ورود نظام اسلامی به پای میز مذاکره برای نظام سلطه است.
در این میان بررسی تحلیلی و تقاطع گیری راهبرد اخیر ایالات متحده‌ی آمریکا و تحولات آتی سیاسی اجتماعی منجر به انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم ایران و نیز راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با این مسئله، مورد توجه خواهد بود که در این نوشتار به آن پرداخته خواهدشد.
تبارشناسی انتخابات آزاد
فتنه‌ی 88 را می‌توان یکی از پیچیده‌ترین چالش‌هایی دانست که نظام جمهوری اسلامی ایران، در طول سه‌دهه حیات سیاسی خود با آن رو‌به‌رو شده است. این فتنه که با هدف تغییر رفتار و ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران بر‌پا گردید، با تولید گسل‌های فرهنگی و کینه‌تراشی‌های اجتماعی و تشدید شکاف‌های موجود، به دنبال مشروعیت‌زدایی و بیثباتسازی نظام بود تا نهایتاً آرزوی سی‌ساله نظام سلطه، محقق شود.
در این میان، عناصر فریب‌خورده داخلی که از آنها با عنوان؛ «اصحاب فتنه» یاد می‌شود، با فضاسازی و دنباله‌روی از مدل‌های شبیه‌سازی شده براندازی نرم، عملاً کوشیدند شرایط را برای تحقق خواسته‌های غرب فراهم کنند و اگر بصیرت‌افزایی و راهنمایی‌های رهبری نظام – این حبل‌المتین نظام اسلامی- و پیروی آحاد امت از امام جامعه نبود، می‌رفت تا این سناریوی پیچیده، چالشی جدی را در درون نظام اسلامی به‌وجود بیاورد.
مروری بر تحولات پیش از انتخابات دهم ریاست جمهوری که از آن می‌توان به «تمهیدات فتنه» تعبیر نمود و نیز اوج فتنه‌انگیزی در روزهای پس از 22 خرداد 1388 می‌تواند سناریوی فتنه را رمز‌گشایی کند.
مسئول مسئول سابق واحد سیاسی بسیج دانشجویی خواجه نصیر معتقد است: جنبش دانشجویی در انتخابات نقش بسیاری می تواند داشته باشد برای این که مردم هم در مسئله انتخابات نه احساسی بلکه عقلایی از منظر گفتمان انقلاب اسلامی ورود پیدا کند؛ به جای این که بعضی از مسائل فرعی مانند چالش‌های اقتصادی که البته این موارد نیز مهم هستند.
تأملی بر معامله‌ی طیفی از اصولگرایان با اصلاح‌طلبان
چه کسی از معامله میان اصولگرایان و اصلاح طلبان سود خواهد برد؟
روند تحولات سیاسی اخیر کشور، به خصوص پیش و پس از انتخابات مجلس نهم، حکایت از تغییرات جدّی در جغرافیای سیاسی و دسته‌بندی گروه‌ها و جریان‌های سیاسی کشور دارد. بحث‌ها بر سر اتحاد و یا عدم اتحاد در اردوگاه اصول‌گرایی در رقابت‌های پیش از انتخابات و نیز ائتلاف‌های شکل گرفته در جریان رقابت بر سر تعیین هیئت رییسه‌ی مجلس نهم، همه و همه شواهدی است که شاکله‌ی کلی روند جدید را نمایان می‌سازد. در این میان آنچه بیش از پیش مورد توجه تحلیل‌گران و فعالان سیاسی کشور قرار گرفته است، نزدیکی و پیوند خوردن بخشی از جریان اصول‌گرایی با اصلاح‌طلبانی است که با مشی «بازگشت‌گرایی» تلاش دارند مرز خود را با جریان فتنه پررنگ نمایند تا دوباره فرصت حضور در عرصه‌ی قدرت را بیابند. هرچند نگارنده پیش از این در یادداشت‌هایی به شکل‌های گوناگون این موضوع را مورد اشاره قرار داده است؛ اما لازم می‌نماید ابعاد مختلف این روند و نتایج احتمالی آن مورد واکاوی قرار گیرد.
